Joden en Christenen

In 66 kwamen de Joden in opstand, en in 70 werd Jeruzalem ingenomen en de Tempel verwoest. Voor de Christenen betekende dat dat de Joden niet langer Gods volk waren, want dan had Hij, almachtig als Hij is, nooit toegelaten dat de Tempel werd verwoest. Dat werd ook gedacht bij de Bar-Kochba opstand in 132-136. De gevolgen daarvan waren veel erger dan die van de eerste opstand. Hadrianus probeerde het Joodse geloof uit te roeien. Bij verdere rampen die de Joden overkwamen, en het waren er veel, waren de christenen vaak (mede)verantwoordelijk. Men bleef vinden dat ze Gods volk niet meer waren, en verantwoordelijk voor de dood van Jezus. Maar bij de Holocaust was dat niet meer zo. Bij de mensen die Joodse onderduikers hadden waren veel Christenen. En veel Christenen bewonderden de staat Israël. Een hele verandering van mening.