Als je Tien kleine negertjes voor de tweede keer leest, komen er andere gedachten bij je boven.
Hadden de drie laatste negertjes, Vera Claythorne, Blore en Lombard, na de dood van Amstrong, kunnen verzinnen dat er iets niet klopte? Hadden ze kunnen bedenken dat het wel erg onwaarschijnlijk was, dat één van hun drieën de moordenaar was?
In het boek komt één aspect niet naar voren: ze vragen zich niet af hoe de moordenaar al deze zaken kon weten. Als ze dat wel hadden gedaan, hadden ze als eerste de rechter moeten verdenken. Ieder van de laatste drie had weinig mogelijkheden dit alles te achterhalen, en ze hadden moeten controleren of de rechter wel echt dood was.
Maar de stress was te groot om dit te bedenken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik vond het boek 'tien kleine negertjes' van Agatha Christie een zeer goed boek. Het wordt dikwijls haar beste, of toch alleszins spannendste boek genoemd en dat vond ik dus ook! Het plot was erg verrassend en dankzij haar spannende schrijfstijl wist ze me vanaf het begin tot het einde te boeien! Ik had echter wel af en toe wat moeilijk bij het lezen. Dit dan vooral in het begin. Het was wat verwarrend om alle personages zo snel te kunnen volgen, ik moest dus vaak wat terugbladeren om mee te zijn met het verhaal, maar eenmaal je de personages dan wat kende, kon je het boek zo in één ruk uitlezen!
Een reactie posten